Menu główne

• Historia
  
• Nadanie imienia
  
• Patron
  
• Hymn
  
• STATUT
  

• Strona główna
• Wersja mobilna
• Mapa strony
• BIP

Wyszukiwarka

Historia

1. Krótka historia Szkoły Podstawowej nr 4 w Kaliszu.

Szkoła Powszechna im. Elizy Orzeszkowej powstała w latach 1912-1916. Z kroniki przedwojennej wynikało, że w pierwszych latach, do roku 1918, szkoła mieściła się w budynkach prywatnych, a następnie w gmachu po tzw. "Mikwie" przy ulicy Kanonickiej, w pobliżu mostu naprzeciwko Ochotniczej Straży Pożarnej. W gmachu tym mieściła się także Gmina Żydowska. Od roku 1918 szkołę przeniesiono do budynku fabrycznego przy ulicy Teatralnej 3 (gdzie mieści się do dnia dzisiejszego) - własności małżeństwa Franklów i zajmowała z początku całe drugie piętro. Na parterze i pierwszym piętrze znajdowała się fabryka haftów, a na trzecim piętrze stolarnia żydowskiej spółdzielni. Organizacja szkoły jak również pomieszczenia z roku na rok zmieniały się.
Kierownikiem szkoły do 8 września 1931 r. był Antoni Zbikowski, a po jego przejściu na emeryturę kierowanie szkołą powierzono Antoniemu Nowackiemu. Od założenia aż do 1 września 1939 r. uczęszczała do szkoły młodzież wyznania mojżeszowego i od 1918 roku była to koedukacyjna siedmioklasowa szkoła powszechna wyznania mojżeszowego. W roku 1921 szkoła otrzymała dodatkowo pierwsze piętro, a w roku 1932 trzecie piętro,w związku ze wzrostem liczby dzieci i ilości klas. 20 marca 1932 r. Szkoła Powszechna im. Elizy Orzeszkowej otrzymała sztandar szkolny. Wręczenia sztandaru uczniom dokonał inspektor szkolny Jan Borzęcki w obecności prezydenta miasta M. Szarrasa. W roku szkolnym 1933/34 zorganizowana została przy szkole świetlica. Do wybuchu II wojny systematycznie uzupełniano bazę dydaktyczną wyposażając szkołę we wszystkie pomoce naukowe wymagane w ówczesnej szkole powszechnej. Warto wspomnieć, że przewodniczącym komitetu Rodzicielskiego był Arwin Grunfeld, były kapitan Wojska Polskiego i dawny członek POW. W roku szkolnym 1938/1939 szkoła posiadała 14 klas lekcyjnych, uczęszczało do niej około 550 uczniów.
W lipcu i sierpniu 1939 r. budynek został zajęty przez Wojsko Polskie. Przez cały czas okupacji niemieckiej w budynku szkolnym mieściły się obozy przechodnie dla uczniów z Wołynia, a w końcu 1944 r. zorganizowano tam magazyny wojskowe. Okupant wywiózł i zniszczył wieloletni dorobek szkoły tak, że w roku 1945 były tam puste sale.
Spośród pracujących w szkole przed wojną nauczycieli po wojnie powróciło sześcioro, w tym kierownik, pan Antoni Nowacki, który przybył w lutym 1945 r. z tzw. Generalnego Gubernatorstwa i podjął się organizacji szkoły. Nie przeżyło wojny siedmioro nauczycieli, w większości pochodzenia żydowskiego. Jedna z nauczycielek pozostała we Francji.
Po wojnie szkoła zmieniła swój wyznaniowy charakter. Lekcje rozpoczęły się 15 lutego 1945 r. Do szkoły zapisało się 394 uczniów wyznania rzymsko-katolickiego, którzy rozpoczęli naukę w czterech klasach:
klasa I - 162 uczniów
klasa II - 104 uczniów
klasa III - 63 uczniów
klasa IV - 65 uczniów
Odradzająca się szkoła otrzymała następujący obwód szkolny obejmujący późniejsze ulice: Stalina, Żymierskiego, Pułaskiego, Częstochowska, Jasna, Mostowa, Bankowa, Wspólna, Teatralna, Wał Staromiejski, Kredytowa, Krótka, Park i Parkowa. Ten pierwszy powojenny,, trwający kilka miesięcy rok szkolny, zakończył się 16 lipca 1945 r.
W następnym roku szkolnym naukę rozpoczęło 498 uczniów wklasach od I do VI, a w następnym 496 uczniów w klasach od I do VII, tym samym szkoła osiągnęła status siedmioklasowej szkoły powszechnej.
Od 15 września 1948 r. została w gmachu przy ulicy Teatralnej umieszczona Państwowa Szkoła Wieczorowa dla Dorosłych. Zajęcia odbywały się w godzinach od 16.30 do 21.00 każdego dnia w tygodniu. Kierownikiem szkoły został Zygmunt Wereszczyński. Dodatkowo zarządzeniem Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego 2 sale lekcyjne i 2 sale pomocnicze na parterze budynku na krótki czas zostały zajęte przez przedszkole publiczne, które opuściło gmach 31 sierpnia 1949 r. i zostało przeniesione do budynku przy ulicy Kopernika.
Rozpoczął się proces modernizacji budynku. Ponadto szkoła wykorzystywała salę Izby Rzemieślników mieszczącą się przy ulicy Piekarskiej, gdzie odbywały się akademie czy inne uroczystości szkolne. Ilość uczniów systematycznie wzrastała, w roku szkolnym 1956/57 było już 27 oddziałów i 1146 uczniów. Zwiększała się także kadra nauczycielska - we wspomnianym roku szkolnym liczyła przeszło 30 osób. W związku z tak radykalnym wzrostem ilości uczniów, w czasie wakacji w 1957 r., oprócz prac remontowych, dokonano też adaptacji sali wychowania fizycznego i świetlicy szkolnej na izby lekcyjne (4 sale). Dzięki uzyskaniu na współużytkowanie świetlicy Bielarni można było tam przenieść świetlicę oraz utworzyć jeszcze dodatkowe 2 izby lekcyjne. Także tzw. pokój pomocy naukowych przekształcono w salę lekcyjną. W ten sposób szkoła dysponowała w sumie 22 izbami lekcyjnymi. Brakowało jednak ławek, które trzeba było wypożyczać z innych okolicznych szkół.
W roku szkolnym 1957/58 w Szkole Podstawowej nr 4 uczyło się 1312 uczniów w 33 oddziałach, w roku 1958/59 - 1523 w 39 oddziałach, w roku 1959/60 - 1709 uczniów w 44 oddziałach.
W roku 1960, w związku z wybudowaniem w pobliżu i oddaniem do użytku nowej Szkoły Podstawowej nr 16, młodzież Szkoły Podstawowej nr 4 została rozdzielona. Około 1100 dzieci przeszło do nowej szkoły. Przeniosła się także część grona pedagogicznego. Tak więc w roku szkolnym 1961/62 naukę rozpoczęło 746 uczniów w 19 oddziałach. W następnych latach liczba uczniów oscylowała w okolicy 750 uczących się w 20 oddziałach.
Od roku szkolnego 1966/67, zgodnie z reformą systemu edukacji, także Szkoła Podstawowa nr 4 przekształcona została w szkołę ośmioklasową. W związku ze zmianą programu nauczania i unowocześnianiem metod pracy zadbano o dobre wyposażenie gabinetów przedmiotowych, głównie biologiczno-chemicznego, fizycznego, geograficzno-historycznego, które mieściły się na III piętrze. Systematycznie, w miarę potrzeb i możliwości, dokonywano remontów, wymiany instalacji elektrycznej i cieplnej, modernizowano sale lekcyjne, wzbogacano wyposażenie w pomoce naukowe.
W latach 1948 - 1988 funkcjonowała w budynku przy ulicy Teatralnej 3 także Szkoła Podstawowa dla Pracujących funkcjonująca w systemie wieczorowym. Była to Zasadnicza Szkoła Przyzakładowa Energetyczna, a od roku 1964/65 Zawodowa Szkoła Międzyzakładowa. Dzięki temu zakładem opiekuńczym Szkoły Podstawowej została Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego w Kaliszu.
Od roku 1976 powołano także tzw. klasy uzawodowione przygotowujące młodzież do pracy zawodowej głównie w Kalimecie. Jednocześnie Kalimet pełnił wobec szkoły rolę zakładu opiekuńczego służąc wieloraką pomocą.
Zgodnie z zarządzeniem Kuratorium Oświaty i Wychowania w Kaliszu w roku szkolnym 1986/87 oddzielono Szkołę Podstawową dla Pracujących i przeniesiono klasy uzawodowione do budynku przy ulicy Wigury. Przez jeden rok szkolny obie szkoły zarządzane były przez jedną dyrekcję. Od roku szkolnego 1987/88 dyrektor mgr Józef Dytfeld i ówczesna wicedyrektor, mgr Irena Witkowska, odeszli do placówki przy ul. Wigury.
Dyrektorem Szkoły Podstawowej nr 4 został mgr Władysław Jener, który przeszedł ze Szkoły Podstawowej nr 2 w Kaliszu. Na stanowisku wicedyrektora pozostała mgr Aleksandra Mikołajczak W ostatniej dekadzie szkoła ulegała ciągłym modernizacjom. W 1993 r. otwarto pierwszą salę komputerową. Obecnie szkoła dysponuje nowoczesną pracownią informatyczną, gdzie mieści się 12 stanowisk komputerowych.
W roku 2001 ukończono wielką inwestycję, jaką było wybudowanie pełnowymiarowej sali gimnastycznej, która rozwiązała problem lekcji wychowania fizycznego. Wcześniej korzystano z bazy OSIR-u, uczniowie tracili jednak dużo czasu na dotarcie do budynku przy ulicy Łódzkiej.

2. Patronka szkoły - Eliza Orzeszkowa

W latach międzywojennych i powojennych Patronką Szkoły Podstawowej nr 4 w Kaliszu była Eliza Orzeszkowa - znana pisarka i pozytywistka. Decyzją władz miejskich szkoła została pozbawiona patrona w roku 1952. W roku 1983 rada pedagogiczna, organizacje młodzieżowe i dzieci - uczniowie szkoły - wystąpiły do władz oświatowych z prośbą o przywrócenie szkole patrona. Stało się to 6 czerwca 1984 roku. Na frontowej ścianie szkoły wmurowaną pamiątkową tablicę , na której widnieje popiersie pisarki i napis: "Jak człowiekowi na tej ziemi dobrze, to i on dobry". 10 czerwca 1985 r. odbyły się w obecności władz i zaproszonych gości uroczystości przywrócenia szkole imienia Elizy Orzeszkowej. Powstające przy Szkole Podstawowej nr 4 Gimnazjum nr 3 nie przejęło jednak patronki, nie posiada więc wzoru osobowego, wokół którego można by zogniskować pracę wychowawczą

3. Nowa era w życiu szkoły - Gimnazjum nr 3

Kolejna reforma systemu edukacji, która weszła w życie z dniem 1 września 1999 roku ponownie zmieniła status szkoły. Decyzją władz miasta Kalisza postanowiono, że w budynku przy ulicy Teatralnej 3 powstanie Zespół Szkół nr 3, w skład którego wejdą: Gimnazjum nr 3 oraz Szkoła Podstawowa nr 4. Docelowo ma to być jednak jedynie szkoła gimnazjalna, a funkcjonująca tam dotąd Szkoła Podstawowa nr 4 ulegać będzie wygaszeniu. Tak więc 1 września 1999 r. w gmachu szkoły rozpoczęli naukę uczniowie klas pierwszych gimnazjum i równocześnie zaniechano naboru do klas pierwszych szkoły podstawowej. Proces ten zakończy się w czerwcu 2004 r., a od września 2004 w budynku szkoły mieści się jedynie gimnazjum. W roku szkolnym 2005 odeszła na emeryturę długoletnia wicedyrektor mgr Teresa Ruda, którą zastąpiła mgr Magdalena Tołwińska. Dwa lata później, w 2007, dyrektor szkoły, który obejmował to stanowisko od 1988 roku, także odszedłna emeryturę. Obecne władze szkoły to dyrektor mgr Magdalena Tołwińska, pełniąca tę funkcję od lipca 2007r. oraz wicedyrektor mgr Agnieszka Wańka. 7 grudnia 2007 roku był znaczącym dniem w dziejach szkoły. Od tego dnia nasza szkoła nosi imię Polskich Nobilistów